Niveau B1 - Lezen - Tekst 3

Kamperen, een huisje huren, een hotel of met het vliegtuig naar de zon: tegenwoordig gaat bijna iedereen op vakantie. Maar dat is niet altijd zo geweest. Vroeger hadden mensen helemaal geen vakantie.

Rijk
Vroeger hadden de meeste arbeiders geen vrije tijd. Dat was iets voor rijke mensen. Die gingen  bijvoorbeeld naar het strand in Scheveningen, of ze maakten uitstapjes naar Rome en Parijs. Ook kamperen was iets voor rijke mensen.
Arbeiders hadden geen geld om op vakantie te gaan, en ze hadden ook geen tijd. Arbeiders werkten vroeger 7 dagen per week. Werkweken van 60 uur waren heel gewoon. Bijna niemand die werkte had recht op vrije dagen.

Nieuwe wet
Maar in 1919 kreeg iedereen recht op vrije tijd. In dat jaar werd er een nieuwe wet aangenomen door het parlement. In die wet stond dat arbeiders niet meer dan 8 uur per dag mochten werken. Er stond ook in dat ze op zaterdagmiddag en op zondag vrij hadden.

Zondag
Voor veel mensen was het belangrijk dat op zondag niet gewerkt hoefde te worden. Veel mensen waren namelijk christen. En op een vrije zondag kon iedereen gemakkelijk naar de kerk.

Staken
Iedereen had na 1919 recht op een vrij weekend. Arbeiders konden nu ook een dagje uit, bijvoorbeeld naar het strand.
Maar arbeiders hadden nog geen recht op vakantiedagen. Dat duurde nog vele jaren. In 1928 staakten de loodgieters 19 weken. Het resultaat van die staking was dat zij 4 vakantiedagen per jaar kregen. Daarna kregen de bouwvakkers recht op 3 vakantiedagen.

Populair
Later kregen steeds meer mensen vakantiedagen. Veel mensen gingen in hun vrije tijd wandelen in een park in de stad, of ze gingen naar de dierentuin.
In de jaren ’50 werd kamperen in Nederland erg populair. Vakantie was niet meer alleen voor de rijken, het was nu iets voor iedereen, ook voor werknemers.
In 1966 kwam in de wet te staan dat iedereen recht heeft op vakantie.