Niveau B1 - Muziek - Liedje 5

Mijn moeder had een broertje, dat was mijn ome Jan,
en elke zondagmiddag kwam ie altijd even aan (1).
Hij hield niet van familie, van kinderen hield ie wel
Hij bleef zijn hele leven een echte vrijgezel (2).
Ik kreeg van ome Jan ineens mijn allereerste fiets.
Hij zei: “Die is voor jou, mop (3), en verdween weer in het niets.
Thuis was het echt geen vetpot (4), het was altijd feest,
want iedereen was blij als ome Jan weer was geweest.
Want we gingen op vakantie van het geld van ome Jan
en niemand leek te weten hoe ie aan die centen kwam.
Dat kon ons weinig schelen dus we namen het er van (5),
niets te klagen, niet naar vragen.
Wat hebben we een plezier gehad van ome Jan zijn geld
en daarom was ook iedereen enorm op hem gesteld (6),
en waar hij het vandaan had heeft nog niemand ons verteld,
o die lieve ome Jan.
Toen ik wat ouder werd, kreeg ik al snel een baan,
en het werd voor mij een raadsel (7), hoe mijn oom dat had gedaan.
Hij had geen baan of erfenis (8), en zat maar voor de buis (9).
Dat zag ik als ik langsreed, op weg van werk naar huis.
Het viel me op dat ome Jan zich toch wel vreemd gedroeg (10).
Je zag hem nooit met vrienden, of gezellig in de kroeg (11).
Hij kwam steeds minder vaak, maar het was altijd prijs (12),
want als hij dan ook langskwam, konden we op reis
Want we gingen op vakantie…
Nu heb ik maanden niets gehoord, en ben naar hem op zoek.
Ik vind hem in een kamertje, verloren (13) in een hoek.
En dan vertelt ie zijn verhaal, onthult ie zijn geheim (14)
hoe ie het voor elkaar kreeg (15) zo’n goeie oom te zijn.
Wanneer ik hem vertel, dat ik echt veel van hem hou,
krijgt ie tranen in zijn ogen, en hij toont opeens berouw (16).
Het wordt wel even wennen voor ons allebei
aan de stalen tralies (17) tussen ome Jan en mij
Want we gingen op vakantie…

Ome Jan zit achter de tralies…                                 Hij heeft tranen in zijn ogen en hij toont berouw…